مجسمه سازی

مجسمه‌سازی برای من اعتماد به میزان فشار انگشتان خود من است. هر آن‌چه در من است که خود نمی‌دانم چیست، فشاری می‌آورد بر گل، گاه دقیق که چشمی زیبا بر گل نقش می‌بندد و گاهی بی‌رحم که فرو چاله ای می‌شود نازیبا. حجم‌های درونم تنها با فشار انگشتانم، روبروی چشمانم، ظاهر می‌شود و من آنگاه می‌توانم ببینم درونم چیست! برخلاف نقاشی که در آن بیرون را می‌نگرم در مجسمه درونم را می‌نگرم. بعد از ساخته شدن می‌نشینم، می‌بینم و می‌اندیشم که این چیست. مقصودم چه بوده و این سیکل دایره‌وار ادامه می‌یابد و معنایش هنوز برایم گنگ است.